Deel 1
Het heeft even geduurd (lees: het was een proces van jaren), maar ontzettend blij ben ik te kunnen zeggen nu al ruim anderhalf- en twee en een half jaar los te zijn van mijn alcohol- en sigarettenverslavingen.
Eerlijk gezegd mag ik daar wel aan toevoegen hiermee nog niet helemaal vrij van verslavingen te zijn. Maar hé, gelukkig heb ik nog een heel leven voor me om daar aan te werken, en helpt het leven zo nu en dan ook gewoon een handje mee.
Want onlangs had ik een toch wel enigszins overstuur verloskundige aan de lijn, dat mijn glucose cijfers te hoog zouden zijn. Te hoge suikerwaardes en diabetes in de familie, waren voor haar meer dan genoeg reden om me direct naar het ziekenhuis door te verwijzen, om met de artsen aldaar een plan op te stellen om waarschijnlijk insuline in gebruik te gaan nemen.
Voor de mensen die mij kennen loop ik daar niet zo’n vaart voor, dus heb ik eerst voorgesteld zelf mijn werk te doen, het liefst onder begeleiding van een deskundig diëtiste die me met de benodigde kennis kan verrijken. Dit was namelijk voor mij de cue om mijn suikerverslaving eens goed onder de loep te nemen.
Dat ging niet helemaal soepeltjes. Mijn voorstel lag namelijk niet echt (lees: echt niet) in haar lijn van momenteel benodigde acties. Gelukkig heeft een rustig gesprek met haar collega verloskundige het toch mogelijk gemaakt, waardoor ik nu dagelijks met een diabetes etuitje op zak loop en braaf al mijn hapjes, drankjes, bewegingen inclusief alle tijden netjes noteer, met de bijbehorende bloedmetingswaarden erbij.
Mijn overtuiging daarbij:
Wij hebben een fantastisch ingenieus voertuig (lichaam) gekregen wat precies aangeeft waar het probleem zit en/of wat het nodig heeft om onze zielenstukken te kunnen helen.
Echter zijn we in/door deze maatschappij zo af komen te staan van ons zelf, dat het makkelijker is om pleisters te plakken, te verdoven en weer verder naar buiten te kijken, dan de daadwerkelijke problemen in ons zelf aan te kijken.
Ik geloof (weet ondertussen uit ervaring) dat de weg naar binnen de enige werkelijke duurzame oplossing biedt en dat allerlei middeltjes en medicijnen daar nou niet altijd de werkelijk helpende factor in bieden.
Dus… Zo gezegd zo gedaan, de afspraak met mijn eigen mentor voor een diepgaande sessie was snel gemaakt! En meten is weten, dus de komende 2 weken met de prikset en dagboek aan de slag. Insuline voorlopig op de verre baan geschoven.
To Be Continued…